"El Jungle"

Na 8 dagen in en rond Cuzco was het tijd om naar onze volgende plaats van bestemming te gaan, Puerto Maldonado. Dit hebben we gedaan door de nacht bus eens uit te proberen. Omdat dit onze eerste keer met de nacht bus was in Peru waren we ruim op tijd naar de bus terminal gegaan. Hier hebben we dan ook een uur moeten wachten tot dat we onze bagage konden inchecken. Die tijd hebben we door gebracht met het spelletje "toeristje kijken". Nadat we eindelijk onze bagage hadden in gecheckt gingen we op weg naar gate 2. Hier werden we door de controleur weer weggestuurd omdat we nog geen belasting hadden betaald. De aanwezige politie hielp ons een handje en na betaling van 1,30 soles p.p. mochten we naar onze bus (busmaatschappij Exclusiva aanrader!) toe. Eenmaal in de bus was alles perfect geregeld. Ruime stoelen die helemaal plat konden, Airco!, een dekentje, eten, drinken en zelfs een eigen tvtje. Maar hoe die TV nu precies werkte is nog steeds een raadsel. Na wat geweldige adviezen van mij was Nick's TV binnen no time ook onklaar gemaakt. Hierdoor hadden we wel een beetje kunnen slapen! Iets met elk nadeel heeft zijn voordeel.

Na een busreis van zo'n 14 uur (onderweg hebben we ergens een paar uur stil gestaan) kwamen we aan in Puerto Maldond. Toen we de bus uit stapten dachten we al meteen waar zijn we aan begonnen. Het was rond de 35 graden en we stonden aan de achterkant van wat leek een verlaten busstation. Gelukkig waren de wegen onverhard net zoals in eerde zodat we ons nog Eem beetje thuis voelden ;). Na het even van ee afstandje te hebben bekeken besloten we om de locals maar te volgen en ja hoor daar was de "stationshal". Even een tip voor jullie allemaal. Weet je het niet, dan volg je de locale.

Aan de voorkant van het busstation, eveneens een onverharde weg, namen we de tuktuk naar ons hotel. We hadden online meteen een jungle tour geboekt zodat we Nick's verjaardag in " El Jungle " konden vieren. Na een lange nachtrust, de taxi was er pas om 8 uur, stapten we om 9 uur de "boot" in. Een grote kano die semi overdekt was met een motortje. We voeren de Rio Madre de Dios af richting de jungle. De waterstand in de rivier was aan de lage kant door de weinige neerslag van de afgelopen maanden. Dat merkten we dan ook niet veel later. Onze Kapitein voer recht op een grote rots di net onder de waterspiegel verscholen lag. De boot kantelde bijna omver. Gelukkig kwam onze ervaren kapitein op het geweldige idee om te draaien en de steen nog een keer te raken. De boot schoot weer een stukje de lucht in en Nick en wat andere backpackers die dezelfde tour hadden geboekt lagen bijna weer in het water..... Nadat we "veilig" waren aangekomen op de oever gingen we "El Junge" in.

We hadden nog geen stap gezet of de muggen waren weer aanwezig. Dit was reden genoeg voor mij om mijn regen jas aan te trekken bij zo'n 32 graden. In de Jungle kwame we naast muggen ook vele andere diersoorten tegen zoals vogels, een schildpad, twee kaaimannen, een kleine slang, een paar salamanders een groep apen en een 8 tal otters. Otters in de jungle? Ja otters in de jungle! Nadat we een paar km hadden gelopen waren we in kano's verder de jungle in gegaan. Het kleine riviertje mondde uit in een groot meer. De otters waren op dat moment aan het jagen op vis. Wij er dus achteraan met onze kano. Gelukkig bleven de otters een tijdje op een plaats zodat we ze goed konden zien. De ene na de andere otter kwam omhoog met een vis in zijn bek. Eentje kwam op een meter of 20 van ons naar boven met een piranha in zijn bek. En nog geen halve minuut later weg piranha! Heel spectaculair om te zien. Na een tijdje de otters te hebben gevolgd zijn we naar de kant gegaan om te lunchen. Na de lunch zijn we met vier andere backpackers nog even zonder gids op avomtuur gegaan om wat apen te spotten. Helaas hadden we er toen geen gezien. Op de weg terug naar de grote rivier zaden we ze dan toch nog! Een groep van zo'n 10 apen die in de bomen aan het slingeren waren op zoek naar voedsel. Aan het einde van de middag zaten we weer op de Rio Madre de Dios en waren we na een klein uurtje varen weer terug in Puerto Maldonado. Hier doken we nog even onze stamkroeg, "Casa the Cerveza", in waar we nog wat drankjes op Nick zijn verjaardag hebben gepakt.

De volgende dag zouden we met de nachtbus van Puerto Maldonado naar Puno afreizen. We hadden onze tickets een dag van te voren geboekt bij de busmaatschappij "San Martin". Doordat onze eerste ervaring met nachtbussen in Peru goed was bevallen waren we naar de balie van een maatschappij gegaan die het hardste riep en waar afbeeldingen van een zelfde soort bus hingen als onze eerste busreis. Helaas bood Exclusiva deze reis niet aan. Toen we de volgende avond terug kwamen kregen we te horen dat de luxe bus met ruime stoelen kapot was en niet reed. Ze hadden een andere bus geregeld. Hier was ik het allee niet mee eens en ik vroeg dan ook of ik eerst de bus mocht zien voordat er verder werd onderhandeld. Na wat aarzelingen stemde hij hiermee in en gingen we naar de bus toe. Dit is hem, zei hij. Ik wilde natuurlijk ook de binnenkant zien. Het begon meteen al goed aangezien ik via de chauffeursstoel naar binnen moest kruipen. Hij vertikte het om de bus te starten. Het rapport van de inspectie was als volgt, binnen:
- de wc stonk en dat kon je gedeeltelijk ook nog ruiken in de rest van de bus
- Airco zat er in, maar ik twijfelde sterk of deze wel werkte
- de stoel kon iets naar achteren waardoor we bijna konden liggen
- weinig beenruimte

En de buiten inspectie verricht door Nick:
- kleine roestvlekken over de gehele bus
- laadcabines die niet deden wat ze moesten doen

Kortom geslaagd voor een 12 uur lange nachtrit. Nog eventjes onderhandelt en voor 35 soles (€9,10) waren we akkoord. Een half uur later konden we dan ook de bus in en nog een half uur later werd de bus dan eindelijk voor de eerste keer gestart. Zoals verwacht deed de airco het niet em 50 meter verderop de rest van de bus ook niet meer. Daar stonden we dan net buiten het busstation op een zandweggetje met 40 andere gedupeerden passagiers in Puerto Maldonado. De sfeer werd ook steeds beter omdat het lang onduidelijk bleef wat er nou verder ging gebeuren. Dit was namelijk ook de laatste bus die vanaf het busstation vertrok. Er werd van alles in het spaans gezegd en geroepen alleen konden wij het niet verstaan. Na een half uur kregen sommige mensen hun geld terug en vertrokken ze met een taxi naar huis waarschijnlijk. Dit was voor ons echter geen optie. Wij hadden die volgende dag een voor ons doen Luxe hotel geboekt. Toeb het wat rustiger was geworden vroeg ik in mijn beste Spaans aan de chauffeur: "Otro bus?" Waarop hij antwoordde: "si, diez minutos". Die "diez minutos" werden er 20 en na 30 minuten zagen we in de verte eindelijk een bus aankomen. In totaal heeft dit grapje zo'n 1,5 uur geduurd.

De bus die vervolgens kwam was van een andere maatschappij en was al zo'n 45 minuten onderweg naar Puno. Deze was dus omgedraaid om de 20 mensen die nog stonden te wachten op te halen. Dit tot groot genoegen van ons omdat we toch nog naar Juliaca (stad op 40 minuten rijden van Puno) konden en we veel comfortabelere stoelen kregen. We moesten wel het verschil wat we hadden af gedingd terug betalen. Elf uur later kwamen we aan in Juliaca waar 90% van de bus uitstapte. Dit was volgens ons ticket ook onze halte. We kwamen er echter achter dat deze bus ook doorreed maar Puno. Dus zijn we maar blijven zitten in de hoop dat niemand het zou opmerken. Onze kaartjes waren tenslotte al een keer of drie gecontroleerd. De laatste twee keer was overigens wel genieten geblazen aangezien die Knakker ons wakker maakte. Dit was ook het enige half uurtje dat Nick heeft kunnen slapen in de bus. Gelukkig werden we niet meer gecontroleerd en zijn we zo in Puno beland waar we in ons hotel konden ontspannen en vooral douchen!!

De eerstvolgende dagen zijn we in Puno en Arequipa!

Groetjes
Nick en Stef