De Inca trail

Na twee dagen in Cuzco te hebben door gebracht was het eindelijk tijd voor de vierdaagse Incatrail. Omdat je een gids nodig hebt voor deze tocht hadden we deze vierdaagse tocht al aan het begin van het jaar vastgelegd bij Llama Path om er zeker van te zijn dat we toegang zouden krijgen tot Machu Picchu. Een dag voordat we vertrokken uit Nederland kregen we van Llama Path een email dat onze tour een dag eerder zou plaatsvinden i.v.m. een aangekondigde staking. Nou hadden we een dag speling dus dat maakte niet zoveel uit. Toen we echter op onze eerste dag in Cuczo naar het hoofdkantoor van Llama Path gingen bleek de tocht gewoon weer op de 26ste plaats te vinden.

Alvorens we aan de tocht konden beginnen kregen we op de 25ste nog een korte briefing van onze gids Primo. Hij gaf wat achtergrond informatie over het bedrijf, de porters(dragers van tenten/kookspullen etc.) en over de Inca trail zelf. Er werd ook meteen even aangehaald dat de Porters en de kok die meegaan een fooi verwachten uit dankbaarheid. Net alsof wij er uit zien als mensen die geen fooi betalen... Verder werd er nog een keer of vier aangehaald dat we onze originele paspoorten moesten meenemen. Laat het nou net zo zijn dat we voor de briefing onze spullen op orde wilden hebben en dat Nick zijn paspoort niet kon vinden. Na de briefing zijn we dus snel naar huis gegaan en hebben de hele hotelkamer overhoop gehaald. Wat bleek nou, Nick had zijn paspoort in een speciaal vakje in zijn backpack gestopt. Dit was zo speciaal dat we daar de eerste drie keer dat we alles overhoop haalden niet hebben gekeken. Hierna hebben we nog een laatste goede maaltijd gehad in een Peruviaans Steak house waar alpaca op een hete steen aan ons voorgeschoteld werd. Prima stukje vlees. Daarna hebben we onze backpacks ingepakt en zijn we vroeg gaan slapen.

De volgende ochtend stonden we om half vijf in de ochtend op en waren we om vijf uur op de afgesproken plaats waar onze gids Primo ons stond op te wachten samen met onze twee andere reisgenoten, Stephen en Kimberly. Zij waren bijna 1 jaar getrouwd en dit was hun huwelijksreis. Toen we op het plein op de bus stonden te wachten die ons zou komen ophalen kwamen er twee zwervers een liedje voor ons zingen/spelen althans dat zal de bedoeling zijn geweest. De een had een had een fles drank bij die zo goed als leeg was en de ander had een klein gitaartje bij met maar drie snaren. Nadat het voor ze duidelijk was dat ze geen geld zouden krijgen gingen ze weer weg. Op dat moment kwam onze bus er ook aan. We moesten eerst een half uur rijden om onze Porters op te halen. Daar aangekomen kregen we ook nog een korte rondleiding over hoe zij daar leefden. Daarna reden we twee uur verder om bij een lokaal tentje te kunnen ontbijten. Waarna het nog een klein uur was naar het startpunt van de vierdaagse Inca trail, km 82 (hoogte 2700 meter). Dit was gelukkig niet de afstand die we moesten afleggen in vier dagen. Dit is de afstand tussen Cuczo en het beginpunt.

Bij het startpunt aangekomen kregen we onze matrasjes en slaapzakken die we in onze backpacks moesten proppen. Hierdoor woog mijn backpack een kleine tien kilo en die van Nick zelfs nog wat meer. Na de groepsfoto bij het beginpunt konden we dan eindelijk beginnen! Het begon al meteen goed, nadat we de brug waren overgestoken moesten we meteen steil omhoog. Dit beloofde nog wat met de vier dagen die nog voor ons lagen. Primo onze gids gaf aan dat de eerste een trainingsdag en de tweede dag het zwaarst zou zijn. Op die dag moesten we twee bergpassen over. Na een kilometer of vijf sloeg echter het noodlot toe. Nick kreeg last van zijn rug en ademhaling op een steile helling. Na een korte pauze besloot Nick dat het verstandiger was om terug te keren aangezien er nog 40 km moest worden afgelegd over drie verschillende bergpassen. Nick is toen terug naar het startpunt gelopen en moest vanuit daar zelf de terugreis naar Cuczo regelen. Aangezien Nick geen Spaans en de meeste Peruanen geen of gebrekkig Engels spreken vond ik dit niet echt een fijne gedachte.

Nadat we afscheid van Nick hadden genomen gingen we verder naar de eerste Inca site van de dag, Llactapata. Niet veel later kwamen we bij onze lunch stop aan. De Porters die ons in het begin waren voorbij gelopen hadden een tent opgezet waarin zij de lunch klaar maakten en waar wij konden eten. De kok kwam aanzetten met vier kleine schaaltjes fruit. Nadat we deze ophadden vroeg Stephen of hij njet nog een schaaltje extra mocht omdat hij nog honger had. Onze gids gaf aan dat hij nog wat geduld moest hebben dit was nog maar het voorgerecht. En 1 ,minuut later kwam de kok er alweer aan met de groentesoep en 5 minuten later was het tijd voor het hoofdgerecht. De kok zette vier grote schaken met rijst, vlees,vis en groenten neer. De ene schaal zag er nog mooier uit dan de ander... en dit was pas de lunch. Nadat we 2,5 schaal hadden leeggegeten en wat hadden uitgerust gingen we verder om de laatste 4 km van de dag alleen maar bergop te lopen
Na enkele minuten kwamen we bij de volgende Inca site aan. Voor de foto's zullen jullie nog even moeten wachten tot ik thuis ben! Nadat we enkele steile passages hadden overleefd kwamen we aan op de campsite helaas was dit niet onze campsite. Wij mochten nog een half uur door lopen.

Eenmaal aangekomen op de juiste campsite stond de eettent alweer op samen met onze tentjes. In totaal hadden we op de eerste dag 16 ,km gelopen en zaten we op een hoogte van 3800 meter, dat is 1100 meter hoger dan het beginpunt. Doordat we stevig hadden doorgelopen waren wij de eerste groep die binnenkwamen, voor de Alpacas (andere touroperator) wat schijnbaar een big deal was daar. Ik had mijn telefoon ook weer aangezet im Nick te bereiken of hij goed was aangekomen. Er was echter geen bereik en ook de volgende dagen zou deze minimaal aanwezig zijn. Ik ben toen maar mijn tent gaan inrichten. Primo vertelde tijdens het eten nog wat over de geschiedenis van de Inca's , net zoals hij dit bij elke Inca site deed. Verder zat de sfeer er goed in en werd ons verteld wat we de volgende dag konden verwachten. De deze womans pas moesten we immers over. Deze ligt op een hoogte van 4215 meter

Na niet zo goed te hebben geslapen op een simpel matrasje stonden we om 5:30 in de ochtend weer op voor ons ontbijt. Een uur later was alles ingepakt en waren we alweer onderweg. Al snel kwamen we ook andere groepen tegen waaronder de alpacas die eerder waren gestart na hun nederlaag van de dag ervoor. Na een hele zware klim en vele, vele treden later waren we rond 11:00 boven op de deze womans pas. Dit was het hoogste punt van de Inca trail. Net voor de top voelde Kimberly (het Amerikaanse meisje) zich niet zo lekker. Ze heeft vervolgens ook wat bovenop de berg achtergelaten. Ook is ze zonder haar backpack naar beneden gelopen samen met Primo zodat ze minder last van de hoogte zou hebben. Stephen en ik hebben bovenop fe berg nog wat foto's gemaakt en zijn een half uurtje later naar beneden gelopen. Stephen moest echter twee backpacks mee naar beneden sleuren over de steile treden aan de andere kant van de deze womans pas. Aan deze kant van de berg was het ook nog eens erg mistig wat het niet vergemakkelijkte. Net voor dat we bij de lunch spot waren aangekomen begon het zachtjes te regenen. Gelukkig gebeurde dit pas onderaan en niet op de steile klim.

Direct na de lunch mochten we weer meteen gaan klimmen en kwamen we na een steile passage aan bij een Inca site. Na nog een 1,5 uur klimmen kwamen we boven op de tweede bergpas. Vanaf dit punt was het alleen nog maar bergaf naar onze slaapplek voor die dag. Het was een hele zware dag met de nodige korte stops bergop. Ik was dan ook blij dat ik in het kamp was aangekomen ben ging meteen in mijn tent liggen omdat ik me niet zo lekker voelde. Ik geb de thee en het eten dan ook overgeslagen en ben meteen gaan slapen.

Toen ik de volgende dag wakker werd zag ik pas hoe prachtig het landschap was. We waren omringd door de bergen en met zonsopgang gaf dit een spectaculair gezicht. Primo had die ochtend contact gehad met het hoofdkantoor en die hadden nog niets van Nick gehoord. Dit baarde mij wel zorgen aangezien ik geen bereik had. We zouden het in het volgende kamp nog een keer proberen. Na het ontbijt mochten we meteen weer een stukje bergop. Dit waren gelukkig maar elke keer kleine stukjes waardoor het minder vermoeiend was dan de vorige twee dagen. We moesten wel constant opletten voor de verschillende Porters die ons elke keer voorbij snelden zodat ze de tenten konden opzetten en voor ons eten konden klaarmaken. Zeker op de stukken omlaag moest je even aan de kant gaan. Onderweg kwamen we weer een Inca site tegen. Die je eigenlijk het bestvkan beschrijven als enkele terrassen met wat gebouwen (woningen/opslag van voedsel) waar geen daken en deuren in zitten. Verder beschikken ze allemaal over een drainagesysteem en stonden deze sites altijd op een plek waarbij ze aan genoeg water konden komen. In de gevaarlijke afdaling die hierop volgde kwamen we ook nog een grote rots tegen die op een cavia leek. Enkeke honderden misschien wel duizenden treden verder omlaag kwamen we aan bij de Inca site Intipata waar we wat "wilde" lama's tegen kwamen. Hier hebben we dan ook nog even genoten van het uitzicht, zoals we dat eigenlijk al de hele reis hebben gedaan. Een uur later waren we op onze campsite op zo'n 5,5 km van Machu Picchu. Dit was tevens onze lunch spot. Na de lunch Nick weer proberen te bellen maar dit was wederom geen succes.

Na ee uurtje in de relax mode te hebben gelegen gingenwe naar Winay Wayna. Een prachtige Inca site op nog geen twee honderd meter van onze slaapplek. Die avond na het eten had Primo bereik boven op het dak van de oude discotheek en hebben we Nick Eem whatsappje gestuurd. Na hier een half uur te hebben gezeten zijn we terug gegaan naar onze tenten en zijnnwe gaan slapen. De volgende ochtend moesten we om drie uur op staan zodat we als eerste voor de poort konden vertrekken. De poort ging echter pas om half zes open... We hebben dus een tijdje voor een gesloten poort gezeten, maar wel vooraan... De poort werd om stipnhalf zes open gegaan en het stelletje had er al meteen een flinke snelheid inzitten. Onze gids Primo waar we van dachten dat hij niet kon zweten begon zelfs te zweten. Er waren nog vier andere personen die er zin in hadden en dat waren de alpacas die niet voor de vierde keer achter ons bij de sites wilden zijn! Na zo'n 40 mimuten moesten we wat rustiger aan doen. Dit kwam mede door een enorme muur meer kleine steile treden waar we overheen moesten. De alpacas met hun kleine rugzakjes kwamen ons voorbij em waren als eerste bij de sun gate. Niet veel later Kwame wij hier aan en vertelde Primonmij dat Nick een bericht had gestuurd met dat hij was aangekomen in Cuczo! Goed nieuws dus.

Vanaf de sun gate konden we Machu Picchu zien en we hebben hier ook gewacht op de zonsopgang wat hele mooie foto's heeft opgeleverd. Daarna zijn we afgedaald naar Machu Picchu om hier vervolgens rond te worden geleid door onze gids Primo. Hij heeft ons over het hele complex meegenomen en het verhaal over de Inca's verteld. Na hier enkele uren te hebben gespendeerd nam ik afscheid van Stephen, Kimberly en Primo. Ik moest vervolgens met de trein naar ollantaytambo en daar werd ik door iemand van Llama Path op gehaald. Uiteindelijk bleek ik de enige te zijn die meevterug naar Cuczo ging en had ik de hele bus (40 zitpkaatsen) voor mezelf! Twee uur lang heb ik in mijn beste Spaans met fe chauffeur een gesprek proberen te voeren. Toen hij me had afgezet in Cuczo ben ik naar het hotel toe gelopen waar we voor de Inca trail ook verbleven. Ik klopte aan op deur nummer vijf en toen.....